Της Valentina Contin, GAS (Oμάδες Αλληλέγγυας Αγοράς), Italia
Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για μια από τις πολλές πραγματικότητες μέσα από τις οποίες διαμορφώνεται μια εναλλακτική έννοια οικονομίας που είναι πλέον πραγματικότητα σε πολλά μέρη της Ιταλίας, με μορφή λιγότερο ή περισσότερο δομημένη. Τις αποκαλούμε «Αλληλέγγυες» Ομάδες Αγοράς για να τις διακρίνουμε από ομάδες αγοράς εν γένει, που ενδεχομένως δεν έχουν ηθικό πρόσημο, αλλά είναι απλά εργαλείο εξοικονόμησης. Η ηθική, ή αλληλέγγυα όψη αυτών των ομάδων, θεωρούμε ότι είναι η σημαντικότερη όψη τους, που τις κατατάσσει ως εμπειρίες στον τομέα της κριτικής κατανάλωσης. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι η μόνη αξιοσημείωτη πλευρά τους.
Η αναφορά σε ένα τρόπο ζωής όπου οι ανθρώπινες σχέσεις και το μοίρασμα με τους φίλους και τους γείτονες ξαναποκτούν την πρωταρχική τους σημασία. Η επιστροφή σε γεύσεις του παλιού καιρού. Η ευχαρίστηση του να τρως εύγευστες τροφές, που κάνουν καλό, σε αρμονία με τα άλλα ανθρώπινα όντα και τη φύση.
Οι GAS ( Oμάδες Αλληλέγγυας Αγοράς) μπορούν να αποτελέσουν λοιπόν μια από τις όψεις ενός νέου στυλ ζωής που, μαζί με την κριτική κατανάλωση και την ηθική αποταμίευση, δίνουν τη δυνατότητα μιας συγκεκριμένης στράτευσης για όσους επιθυμούν να αρχίσουν να εργάζονται στην καθημερινή ζωή για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης από τα κάτω.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
Ο καταναλωτής είναι αυτός που καταναλώνει, δηλαδή αυτός που στην αγορά ζητά αγαθά και υπηρεσίες και είναι διατεθειμένος να καταβάλει μια τιμή γι` αυτά. Η βασική στιγμή κατά την οποία ο καταναλωτής μπορεί να ασκήσει την εξουσία του συνίσταται στην πράξη της αγοράς.
Η φαινομενικά απεριόριστη δύναμη των παραγωγικών επιχειρήσεων, και κατά κύριο λόγο των πολυεθνικών εταιριών, έχει στην πραγματικότητα μια εγγενή αδυναμία, δεδομένου ότι η ικανότητά τους να αναπτύξουν τις business και να δημιουργήσουν κέρδος εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη συμπεριφορά των καταναλωτών κατά τη στιγμή που αυτοί αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες.
Η κίνηση του ψωνίσματος δεν είναι μια πράξη άνευ σημασίας, μια ιδιωτική πράξη που αφορά μόνον τον καταναλωτή, τα γούστα του, τις επιθυμίες του, το πορτοφόλι του. Μπορεί να αποκτήσει μια σαφή κοινωνική, οικονομική και πολιτική αξία. Η συνειδητοποίηση αυτής της δύναμης επιτρέπει την επεξεργασία μιας στρατηγικής που να θέτει όρους στις πολιτικές προμηθειών, παραγωγής και διανομής των επιχειρήσεων.
Ως καταναλωτές που υιοθετούμε κοινωνικούς στόχους, οφείλουμε να αποκτήσουμε μια ελεύθερη και όχι ετεροκαθοριζόμενη ικανότητα επιλογής των προϊόντων. Αυτό πρέπει να γίνει στη βάση κριτηρίων συνδεδεμένων όχι μόνον με την εμπορευματική ποιότητα, την τιμή, ή ακόμη χειρότερα την εικόνα, αλλά περισσότερο με την αξιολόγηση των πολιτικών που υιοθετεί η επιχείρηση σε όρους:
• Κοινωνικής επίπτωσης: σεβασμός στους κανόνες ασφάλειας και τα δικαιώματα των εργαζομένων, είδος σχέσεων που υιοθετεί με αυταρχικά καθεστώτα, μορφές παρουσίας στις Χώρες του Νότου.
• Περιβαλλοντικών επιπτώσεων: σεβασμός στη φύση και τους ρυθμούς της, σεβασμός στις ρυθμίσεις και τις διεθνείς συμβάσεις, επιλογές σε θέματα συσκευασίας και ανακύκλωσης, τεστ σε ζώα.
Οφείλουμε λοιπόν να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιες συνέπειες θα παράγει η «δική μας πράξη αγοράς». Είναι προφανές πράγματι ότι, αγοράζοντας ένα προϊόν, του επιτρέπουμε να υπάρχει και, πέρα από την ύπαρξή του, επιτρέπουμε τη δράση του στον κόσμο αλλά και τη δράση όλης της αλυσίδας που συνδέεται με την παραγωγή του.
Συνοψίζοντας:
Ο καταναλωτής λοιπόν, αναπτύσσοντας μια κριτική συνείδηση, αποκτά μεγάλη δύναμη κι ακριβώς επειδή οι επιχειρήσεις φοβούνται αυτή τη δύναμη προσπαθούν να εξουσιάσουν τη βούλησή του ξοδεύοντας δισεκατομμύρια σε διαφήμιση.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ
Απέναντι στη διάχυτη εξουσία των πολυεθνικών που οριοθετούν έντονα τις συνήθειες των καταναλωτών, νιώθουμε ανήμποροι και μόνοι. Σ` αυτό το πλαίσιο αισθανόμαστε ότι δεν συμμεριζόμαστε κριτήρια επιλογών που δεν δίνουν τη δέουσα βαρύτητα σε περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις, αλλά συχνά δεν καταφέρνουμε να βγούμε από τα παραδοσιακά και ολοένα και πιο ισχυρά κανάλια διανομής και να πάρουμε αυτόνομες αποφάσεις.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι που μας επιτρέπουν να βγούμε από την απομόνωση και να εγκαθιδρύσουμε μια άμεση σχέση ανάμεσα στον αγοραστή και τον παραγωγό. Μια τέτοια δυνατότητα συνιστούν οι ομάδες αλληλέγγυας αγοράς (GAS) , έκφραση της ανάγκης των ατόμων να κοινωνικοποιήσουν τις κριτικές επιλογές που υιοθετούν στην καθημερινή τους ζωή.
Αυτή η εμπειρία γεννιέται από τη συνειδητοποίηση ότι είναι δυνατόν να τεθούν όροι στις εταιρείες διανομής, λειτουργώντας με τρόπο συλλογικό και θέτοντας στρατηγικούς στόχους. Έχει πράγματι αποδειχθεί στατιστικά ότι μια μείωση της τάξης του ένα-δύο της εκατό αρκεί για να θέσει σε συναγερμό τις επιχειρήσεις. Σε αυτό προστίθεται και η ανάγκη αντιπαράθεσης και ανταλλαγής πληροφοριών που έχουν αποκτηθεί σε ατομική βάση, ώστε να σχεδιάσουμε καλύτερα τις αγορές μας.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑΣ ΑΓΟΡΑΣ
Όταν μια ομάδα ανθρώπων αποφασίζει να συναντηθεί για να σκεφτεί τις αγοραστικές της συνήθειες και αναζητά τρόπους απόκτησης προϊόντων καθημερινής χρήσης, με γνώμονα την έννοια της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, δίνει ζωή σε μια GAS.
Στόχος μιας GAS είναι να προβαίνει στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών, προσπαθώντας να εφαρμόσει μια πιο ανθρώπινη έννοια της οικονομίας, δηλαδή πιο κοντινή στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, διαμορφώνοντας μια ηθική της κριτικής κατανάλωσης , τέτοια που να ενώνει αντί να διαιρεί τα άτομα, που να συνδέει χρόνο και πόρους αντί να τους απομονώνει, που να φέρνει σ` επαφή τα άτομα αντί να κλείνει το καθένα στον (καταναλωτικό του) κόσμο.
Ως εκ τούτου η συμμετοχή σε μια GAS δεν σημαίνει μόνον ότι εξοικονομείς αγοράζοντας χονδρικά, αλλά κυρίως ότι αναρωτιέσαι τι υπάρχει πίσω από ένα συγκεκριμένο καταναλωτικό αγαθό: αν αυτός που το παρήγαγε σεβάστηκε τους φυσικούς πόρους και τους ανθρώπους που τους μεταποίησαν, ποια η αναλογία εργασιακού κόστους, κόστους διαφήμισης και κόστους διανομής, ποια είναι η επίπτωση σε όρους ρύπανσης, συσκευασίας, μεταφοράς...μέχρι που να θέτεις σε αμφισβήτηση αυτή καθαυτή την έννοια της κατανάλωσης και το μοντέλο ανάπτυξης που το στηρίζει.
Οι GAS γεννιούνται από την ανάγκη αναζήτησης ενός εναλλακτικού τρόπου κατανάλωσης πιο συνειδητοποιημένου. Στόχος που πάει πέρα από τις GAS είναι στο μέλλον να μην υπάρχει ανάγκη αυτού του εργαλείου, όταν θα υπάρχουν οι συνθήκες για τη δημιουργία μιας διαφορετικής αγοράς.
ΛΟΓΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Μπορεί να είναι πολλοί, τους χωρίζουμε σε τέσσερις κατευθύνσεις:
Α) ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
Με την έννοια μιας κριτικής στάσης των καταναλωτών, που δεν δέχονται παθητικά τα διαφημιστικά μηνύματα, αλλά αξιολογούν και επιλέγουν τα προϊόντα βάσει κριτηρίων που οι ίδιοι επιλέγουν και δεν τους επιβάλλονται από την αγορά.
Η αγορά και κατανάλωση ηθικών και βιολογικών προϊόντων με τους εξής στόχους:
• ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Τα προϊόντα που αγοράζονται, δεν πρέπει να εμπλέκονται στο κύκλωμα αδικίας, πράγμα που χαρακτηρίζει, πλην σπανίων εξαιρέσεων, τα περισσότερα προϊόντα των επιχειρήσεων που βρίσκουμε στην αγορά. Αντίθετα πρέπει να «ενεργοποιούν» τα ανθρώπινα αποθέματα, να επιτρέπουν σε όσους είναι αποκλεισμένοι από τα οικονομικά κυκλώματα και από μια αγορά εργασίας υπέρ-ανταγωνιστική ( όπως άτομα με ειδικές ανάγκες, πολύ μικρούς παραγωγούς, και ένα σωρό άλλες μη προνομιούχες κατηγορίες) να εργάζονται και να συμμετέχουν σε μια κοινωνική αειφόρα ανάπτυξη.
• ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, δηλαδή να παίρνουμε υπ’ όψη μας τις επιπτώσεις πάνω στη φύση που μπορεί να έχει η παραγωγή και η κατανάλωση, ανάλογα με το βαθμό σεβασμού προς το περιβάλλον. Ως προς τα τρόφιμα, αφορά την επιλογή βιολογικών και βιοδυναμικών προϊόντων, που αποκτώνται με απόλυτο σεβασμό στη φύση και τους νόμους της. Επιπλέον η επιλογή τοπικών προϊόντων συνεπάγεται μείωση της ρύπανσης, της κατανάλωσης ενέργειας και της επιβάρυνσης του κυκλοφοριακού για την μεταφορά του εμπορεύματος. Στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία τα αγαθά ταξιδεύουν από το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο με γνώμονα το κόστος της εργασίας και των πρώτων υλών στα διαφορετικά μέρη. Αυτός ο οικονομικός υπολογισμός ωστόσο που κάνουν οι εταιρείες, δεν παίρνει υπ’ όψη του το έμμεσο κόστος μεταφοράς που μετακυλίεται στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό το κόστος συμπεριλαμβάνει τη ρύπανση, τη χρήση των δρόμων, τη χρησιμοποίηση ορυκτών καυσίμων, τα οδικά ατυχήματα, την απώλεια χρόνου που οφείλεται στην επιβάρυνση της κυκλοφορίας. Αν αυτό το κόστος χρεωνόταν κατ’ ευθείαν σε αυτόν που το δημιουργεί, θα αντιλαμβανόμασταν πόσο το κόστος μεταφοράς επηρεάζει την τιμή του προϊόντος και φυσικά θα προτιμούσαμε να αγοράσουμε τοπικά προϊόντα. Την απουσία τέτοιου είδους κοστολόγησης μπορούμε να την καλύψουμε με την εξυπνάδα μας και με το να αγοράζουμε τοπικά προϊόντα. Επιπλέον, από τη στιγμή που τα τρόφιμα ταξιδεύουν λιγότερο, μπορούν να φτάσουν πιο φρέσκα σ` εμάς και κατά συνέπεια χρειάζονται λιγότερα συντηρητικά. Η αγορά μεγάλων ποσοτήτων που στη συνέχεια διαχωρίζονται και μοιράζονται στις οικογένειες κατά τρόπο «σπιτικό», όπως γινότανε παλιά, συνεπάγεται λιγότερα υλικά συσκευασίας και προϋποθέτει την επαναχρησιμοποίηση των υπαρχόντων (χρησιμοποιημένες σακούλες χάρτινες ή πλαστικές, κουτιά για αυγά, γυάλινα ή πλαστικά μπουκάλια που τα ξαναγεμίζουμε με απορρυπαντικά, λάδι κ.λπ.)
- ΥΓΕΙΑ: η κατανάλωση τροφίμων που παράγονται χωρίς φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα κάνει καλό στη υγεία.
- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: όπως η ενίσχυση μικρών τοπικών παραγωγών
- ΑΕΙΦΟΡΙΑ: καταναλώνοντας βιολογικά προϊόντα συμβάλλουμε στο να μην αποψιλώνουμε το φυσικό πλούτο του Πλανήτη, κατά συνέπεια η κατανάλωση αυτή είναι «αειφόρα» στο χρόνο.
- ΓΕΥΣΗ: οι βιολογικές τροφές είναι γευστικές
- ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΡΥΘΜΩΝ: καταναλώνοντας τροφές μόνον όταν είναι η εποχή τους επαναπροσεγγίζουμε τους ρυθμούς της φύσης.
Β) ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
Πρόκειται για μια ευρεία αλληλεγγύη που εκτείνεται, από τα μέλη της ομάδας και τους μικρούς παραγωγούς που προμηθεύουν τα βιολογικά προϊόντα μέχρι που περιλαμβάνει το σεβασμό στο περιβάλλον, στους λαούς του Νότου και σε όλους όσους, εξ αιτίας της σπατάλης και της άνισης κατανομής του πλούτου υφίστανται τις αθέμιτες συνέπειες αυτού του μοντέλου ανάπτυξης και των αντιφάσεών του.
Η απασχόληση
Οι μικροί παραγωγοί κατά κανόνα έχουν υψηλή απόδοση εργατικής δύναμης (εργατοώρες που χρησιμοποιούνται ανά προϊόν) σε σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν υψηλή κεφαλαιακή απόδοση (ποσότητα επενδύσεων ανά προϊόν) . Η επιλογή των πρώτων είναι λοιπόν ένα σημαντικό εργαλείο για τη δημιουργία απασχόλησης, ενεργούμε δηλαδή με τρόπο ώστε τα χρήματα που ξοδεύουμε να χρησιμοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό για τους εργαζόμενους αντί για τις τράπεζες και τους μετόχους.
Οι συνθήκες εργασίας
Η διεθνής οικονομία, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, οδηγεί ολοταχώς στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας: οι πολυεθνικές μεταφέρουν την παραγωγή εκεί όπου το κόστος είναι χαμηλότερο, δηλαδή εκεί όπου η εργασία πληρώνεται λιγότερο και τα δικαιώματα των εργαζομένων δεν γίνονται σεβαστά. Το γεγονός ότι μπορούμε να βρούμε σε χαμηλή τιμή ένα πλαστικό παιχνίδι προερχόμενο από την Ασία δεν μας παρηγορεί αν σκεφτούμε ότι οι θέσεις εργασίας στην Ευρώπη πρέπει να ανταγωνιστούν αμοιβές απείρως χαμηλότερες σε κάποια γωνιά του κόσμου. Ο μόνος τρόπος για να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση που είναι δυσμενής για τους πάντες είναι να διεκδικήσουμε ένα ελάχιστο αποδεκτό επίπεδο συνθηκών εργασίας, που να γίνεται σεβαστό σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Γ) ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Δηλαδή η ανάγκη και η επιθυμία να μοιράζεται κανείς με άλλους τις ιδέες του, τις θέσεις του, τις αποφάσεις του.
Δημιουργία ενός δικτύου φιλίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη της ομάδας. Δίνοντας βαρύτητα στις σχέσεις και στην ανταλλαγή ιδεών, μακροχρόνια, η ομάδα μπορεί να οδηγηθεί στην υιοθέτηση ενός κοινού τρόπου ζωής που να βασίζεται στην καθημερινή αναζήτηση της ουσίας και της λιτότητας, απλά ως φυσικό αποτέλεσμα των επιλογών που έγιναν μέχρι τότε.
Άμεση επαφή ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή.
Ένα άλλο θετικό σημείο στην επιλογή τοπικών προϊόντων είναι η δυνατότητα να γνωρίσει κανείς καλύτερα τη συμπεριφορά της επιχείρησης που τα παράγει. Οι ομάδες αγοράς επιδιώκουν μια άμεση επαφή με τους παραγωγούς, για παράδειγμα με το να τους επισκέπτονται για να τους γνωρίσουν και να δουν ποιες είναι οι μέθοδοι εργασίας τους. Σε μερικές περιπτώσεις οργανώνονται εκδρομές στο χώρο των παραγωγών όπου δοκιμάζονται τα χαρακτηριστικά προϊόντα. Έτσι είναι πιο δύσκολο για τον παραγωγό να υιοθετήσει εν αγνοία μας συμπεριφορές που εμείς δεν συμμεριζόμαστε.
Δ) ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ Η ΙΣΧΥΣ
Αγοράζουμε από μικρούς παραγωγούς, κατά προτίμηση τοπικούς.
Αυτό επιτρέπει την αποφυγή διαμεσολάβησης πολυεθνικών έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ένα οικονομικό όφελος δίκαιο και για τον παραγωγό και για τον καταναλωτή. Έτσι ως αποτέλεσμα διευκολύνουμε τη γέννηση και την ανάπτυξη μικρών επιχειρήσεων και συνεταιρισμών εργασίας με έμφαση σε όσες έχουν κοινωνική διάσταση. Για παράδειγμα, στον διατροφικό τομέα ο καταναλωτής μπορεί να δώσει κίνητρο στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων καθώς εγγυάται την αγορά τους με μια συνέχεια.
Μείωση των τιμών αγοράς των ηθικών και βιολογικών προϊόντων
Δεδομένου ότι συχνά πρόκειται για εξειδικευμένα προϊόντα, που απευθύνονται σε περιορισμένη αγορά και με περιορισμένη δυνατότητα διανομής εκ μέρους των παραγωγών, οι τιμές είναι υψηλές και αποτελούν αντικίνητρο για πολλές οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Οι ομάδες αλληλέγγυας αγοράς πλην του ότι δίνουν διέξοδο αγοράς σε αυτούς τους παραγωγούς, δίνουν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν την κριτική κατανάλωση ακόμη κι αυτοί που διαφορετικά θα έμεναν αποκλεισμένοι λόγω εισοδήματος.
Κουλτούρα και καλλιέργεια
Τα τοπικά προϊόντα συνδέονται συχνά με παραδοσιακές καλλιέργειες και κουλτούρες της περιοχής, που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν μέσα στην ομοιομορφία της παγκόσμιας αγοράς. Το να τρώμε παραδοσιακά προϊόντα είναι ένας τρόπος για να παρατείνουμε τη ζωή τους και να προστατεύσουμε τη βιοποικιλότητα, πέρα από του να διατηρήσουμε έναν κόσμο γεύσεων, συνταγών και παραδόσεων.
ΚΡΙΤΗΡΙΑ
Όλοι μας όταν ψωνίζουμε, υιοθετούμε κριτήρια: Η συμφέρουσα τιμή και η ποιότητα του προϊόντος είναι κάποιες από τις πλευρές που συχνά μας ωθούν να επιλέξουμε ένα προϊόν αντί άλλου. Θα πρέπει απλά να διευρύνουμε τον προβληματισμό μας προσπαθώντας να ενσωματώσουμε όλα τα στοιχεία που μπορούν να καθορίζουν τις επιλογές μας έτσι ώστε να ωριμάσει μια στάση πιο προσεκτική και πιο κριτική.
Κόστος ενός προϊόντος
Είναι σωστό να μιλάμε για κόστος, διότι είναι μια από τις πιο αποφασιστικές πλευρές, θα πρέπει ωστόσο να διακρίνουμε ανάμεσα στο άμεσο και το έμμεσο κόστος, ανάμεσα στο ατομικό και το κοινωνικό, ανάμεσα στο βραχυπρόθεσμο και αυτό που θα πληρώσουμε μακροπρόθεσμα. Για παράδειγμα, η αγορά μήλων που έχουν υποστεί επεξεργασία συνεπάγεται και ένα κόστος για την ατομική μας υγεία , για την κοινωνία, για το περιβάλλον, κόστος ενδεχομένως όχι άμεσο αλλά σε βάθος χρόνου. Είναι δύσκολο να εκφραστούν ποσοτικά όλα τα κόστη, ωστόσο είναι αρκετά κατανοητό ότι αν πάω να αγοράσω ένα προϊόν που παράγεται μακριά, αυξάνω τις επιπτώσεις των μεταφορών, οπότε συμβάλλω σε περισσότερη ρύπανση και πολύ πιθανόν στην ευρεία χρήση συντηρητικών.
ΔιαθεσιμότηταΌταν σκεφτόμαστε σε ατομικό επίπεδο, έχουμε την τάση να ψωνίζουμε σε μέρη όπου ξέρουμε ότι θα βρούμε όλα όσα χρειαζόμαστε ( σούπερ μάρκετ, αγορά της γειτονιάς), χάνοντας το λιγότερο δυνατό χρόνο. Μέσα όμως από μια ομάδα αγοράς είναι πολύ εύκολο να κάνουμε συμφωνίες με τους παραγωγούς ή τους διανομείς έτσι ώστε να έχουμε εγγυήσεις για τη διαθεσιμότητα των επί μέρους προϊόντων.
Ευκολία στα ψώνια
Συχνά πίσω από την επιλογή μας να ψωνίζουμε στα μεγάλα εμπορικά κέντρα υπάρχει μια έλλειψη οργάνωσης στην κατανάλωση. Αγοράζοντας συλλογικά μπορούμε ούτως ή άλλως να προγραμματίσουμε την κατανάλωσή μας, μειώνοντας στο ελάχιστο την πιθανότητα να μας λείψει κάτι (υπάρχουν ομάδες που φτάνουν να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες τους μέσα από συλλογικές αγορές)
Η πρόσβαση ( μεταφορά)
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι σημαίνει να πριμοδοτούμε την τοπική αγορά, όπως τους μικρούς παραγωγούς, αντί για οργανισμούς που από τα πράγματα καταφεύγουν στην μεταφορά των προϊόντων από μια χώρα στην άλλη, ενδεχομένως με αμέτρητους ενδιάμεσους σταθμούς, έτσι που οι επιπτώσεις της μεταφοράς να επηρεάζουν αναπόφευκτα την πραγματική ποιότητα του προϊόντος.
Η συσκευασία
Όταν αγοράζουμε ένα προϊόν ενστικτωδώς είμαστε πιο επιρρεπείς στις συσκευασίες που είναι πιο δελεαστικές, ενώ περνούν σε δεύτερη μοίρα μια σειρά από παράμετροι που ωστόσο είναι σημαντικές αν θέλουμε να κάνουμε μια συνολική αξιολόγηση του προϊόντος: αν οι συσκευασίες είναι ανακυκλώσιμες, αν η συσκευασία χρησιμοποιεί κάτι ήδη ανακυκλωμένο, τι ποσοστό του προϊόντος είναι χρησιμοποιήσιμο.
Χρησιμότητα, αναγκαιότητα
Θα πρέπει να έχουμε το κουράγιο να επανεξετάσουμε την ανάλυση των αναγκών μας, διότι βομβαρδιζόμαστε σταθερά από μια διαφήμιση και από δομές πληροφόρησης που τείνουν να μας ισοπεδώνουν, να μας καθιστούν μάζα, χωρίς να παίρνουν υπ’ όψη τους αυτές που μπορεί να είναι οι πραγματικές μας ανάγκες. Η λύση συνίσταται στην αναγνώριση των αναγκών μας.
Εποχικότητα (προϊόντα εποχής)
Είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, δεδομένου ότι το κόστος ( με όλες τις έννοιες) είναι αποφασιστικά μεγαλύτερο για την παραγωγή και διανομή προϊόντων εκτός εποχής, ενώ η διατροφική τους αξία είναι αναμφισβήτητα μικρότερη.
Βιολογικότητα
Παρά το γεγονός ότι είναι μια από τις ετικέτες που κινδυνεύει να γίνει πληθωριστική, πρέπει να είναι η λυδία λίθος για την κατανάλωση διότι προϋποθέτει λιγότερη ρύπανση, καλύτερη ποιότητα, μια ζωή πιο υγιή, πιο ανθρώπινη, τόσο για όσους παράγουν όσο και για όποιον καταναλώνει.
Δυνατότητα ελέγχου και αναγνώρισης ποιότητας
Από τη στιγμή που μπορούμε να αγοράζουμε απ’ ευθείας από τον παραγωγό και να καθορίζουμε τις σχέσεις με τους διανομείς, είναι πολύ πιο απλό να ζητάμε εγγυήσεις και να προσδιορίζουμε τα χαρακτηριστικά των προϊόντων που θέλουμε να αποκτήσουμε, συνδυάζοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες του καθενός.
Αξιοπιστία
Στα πλαίσια των διαπροσωπικών σχέσεων που δημιουργούνται χάρη στους μηχανισμούς που διέπουν τις GAS, το να δημιουργείς και να δέχεσαι εμπιστοσύνη γίνεται μια βασική πράξη που πλουτίζει με περιεχόμενο την κοινωνική μας σχέση. Πρέπει, με λίγα λόγια, να ξαναδημιουργήσουμε μια αγορά των ανθρώπων κι όχι μια αγορά των προϊόντων.
Πρόνοια
Είναι ένα σημείο που πρέπει να αντιμετωπιστεί να διευκρινιστεί. Καθώς εξελίσσονται οι GAS θα χρειαστεί να αντιμετωπιστεί και αυτό το θέμα, δεδομένου ότι θα πρέπει να φροντίζουμε να διατηρούμε (διορθώνουμε) το αντικείμενο αντικαθιστώντας τα τμήματα που πραγματικά δεν είναι επαναχρησιμοποιήσιμα, μειώνοντας έτσι την ποσότητα αποβλήτων και να προτιμούμε προϊόντα που επιδέχονται αυτού του είδους τις ενέργειες.
Επισκαφθείτε: http://it.wikipedia.org/wiki/Gruppo_di_acquisto_solidale